Rare en mooie gesprekken en weer pech.

Vandaag aangekomen in de laatste finishplaats in Zweden; Dorotea. Vanochtend vertrokken uit Jokkmokk waar het niet donker wou worden, dus midden in de nacht wakker worden en je slapie volledig te kunnen waarnemen is een beeld wat lang bij mij zal blijven. Maar goed, zoals iedere dag begonnen met het ontbijt waarbij Petra en Poul (je schrijft Poul maar zegt Paul net zoals Wohm maar je zegt Wim) sinds dag 1 ons vergezellen. Tijdens het ontbijt kwam Leo met de vraag richting de groep waarom er seizoenen zijn, het ergste was dat hij het ging proberen uit te leggen. Geen touw aan vast te knopen, niet veel later kwamen de sterren (poolster en noorderkruis), evenaar en de tijdzones ook aan de orde. Geert wierp zich ook nog op om de rij voor het ontbijt beter te regelen zodat het doorliep, men moest na het brood gedeelte terug de rij in om het beleg en koffie en thee te bemachtigen. Na de baas overtuigd te hebben dat de tafel iets naar voren geschoven zou worden een ieder rond kon lopen liep het beter door. Mag duidelijk zijn dat het een zware start was van de dag. Om even over de drankprijzen te hebben  hier in het noorden; twee simpele whisky’s (Famouse Grouse) kosten omgerekend 24 euro, 12 per glas. Maar zij smaakten goed, samen met Geert op het meer (op een vlonder) genuttigd. Terug naar de etappe nummer 6; vanaf Jokkmokk een groot gedeelte over de weg terug wat gisteren de heenweg was. Een andere weg naar de huidige bestemming was daar niet aanwezig. Een mooie route met weer een stralende zon was ons deel. Gelet op het weer even de kaart erbij gepakt of de poolcirkel niet bij Lyon lag. Mooie vergezichten en meren en heel veel groen. Na zo’n 250 kilometer, de route voor vandaag was 426 kilometer, hebben wij de geboren traditie voor deze week, de barbeque, weer laten plaatsvinden. Wat niet echt gebruikelijk is bij een barbeque was dat er een blik erwtensoep middels een pannetje na het verwarmen genuttigd werd. Er was natuurlijk ook vlees, mijn vrouw liet middels ‘whatsapp’ weten dat het voor mij thuis afkicken zal worden…… Geert nam nog een duik in het meer en wij dachten even dat Loch Ness concurrentie zou krijgen. Wij hebben daar 2 uur doorgebracht en serieuze gesprekken gevoerd, echt waar klinkt erg onwaarschijnlijk en ik moest ook even peilen of hier geen ‘addertje onder het gras’ zat. Maar nee, het ging over leven en dood. Dit is hoogst waarschijnlijk ook een signaal dat het niet al te lang meer moet duren, bedoel de rally hoor. Op een gegeven moment alles weer ingepakt en verder met de etappe. 80 kilometer voor de finish was er behoefte bij de heren voor een ‘power-nap’. Dus gestopt en na een 20-tal minuten was een ieder weer ‘fit’. Maar wat bleek; het raam aan de passagierszijde viel de deur in…€&@&@? Geert weer met zijn koffer met gereedschap aan de gang en na een half uur was de oplossing DUCK-TAPE!! Raam zit weer vast maar kan niet meer naar beneden. Vond al vreemd dat Geert en Leo voor 250 euro en twee oude Stones LP,s deze auto konden aanschaffen. Inmiddels op de camping en mijn tafelgenoten genieten al van de maaltijd dus ik brei er een eind aan. Morgen naar Noorwegen.”Volgende keer meer”.

P.s konden geen filmpje downloaden van de waterval, sorry.